bavulu uçuştan bir kaç saat önceye bırakmamayı öğrenmeliyim, hele de amaç fazla eşyaları taşımaksa... ah be pegasus niye 30dan 20ye indirdin ki bagaj hakkını.dolduruyorum boşaltıyorum bir öğrencinin onca kitap ders notu vs ile 20 kiloya sığmasının imkanı yok
yine bir deadline öncesi ve tatil arifesi sıkışıklığında kafamdan onyüzbin milyon tane şey aynı anda geçerken ben sanırım sadece bloga bişeyler giriktiriyorum...
böyle, bencilliğinden dolayı aşk acısı çeken bir domuzcuk vardı. mangamsı çizgiromanımsı bişeydi. neydi adı ya da kimindi desem yine bana kimse cevap vermez heralde?
aslında geçen çarşamba bu adamdan bahsetmek istemiştim, ama saçma sapan şeylerden başlayıp unutup gitmişim sonra..
ölüm yıldönümlerini sevmem, yani özellikle bu tarihlerde insanları hatırlamayı sevmem ama bahsetmek anmak istemiştim kendisinden sadece... belki de hatırlanmalılar? en azından saygı gösterilmeliler?
satoshi kon da japon bir anime yönetmeni&yazarı ve mangaka, geçen sene 24 ağustosta kanserden vefat etti arkasında şahane animeler bırakarak. (mesela perfect blue-1998, millenium actress- 2001, tokyo godfathers - 2003, paranoia agent -2004, paprika-2006).
üzüldüm.
nasıl bir iinsandır bilemem ama şahane bir hayal dünyası, bilinç altı-rüya-hayal-gerçeklik arasında gidip gelmeler, göndermelerle en sevdiğim animeleri yapmış insandır benim için.
tamam eyvallah böyle bir reklam yapmışlar. alıştık artık eski reklamları kadar itici de değil. hem bizim de biscolata mı ne çikolata erkeğimiz var...
...da...
olay adamlara patlamış biraz.
oradaki esmer hatun türkmüş, bu sefer diğer partiler bu ne diyet ne lahana turşusu demeye başlamışlar, svp de kem kümlemiş. ama her zaman bir cevapları var tabi amcamların...
yağmur falan diyemeyeceğim bunlara. ben ki yağmuru seven şimşekten gökgürültüsünden korkmayan insandım bazen öyle bi sesle iniyorlarki içim sekiyor,oturduğum yerden oynatıyor beni.
bir gün iki gün neyse de yaz akşamlarının yarısını bu sene böyle geçirdik neredeyse. bir haftadır da normal yaz mevsimi yaşanıyordu, evlerde oturduğun yerden ter atıyorsun falan .. tabi ki de çok gecikmeden akşam koyverdi kendini ve yağmur çılgın şimşeklerle başladı
resimleri ben çekmedim, zaten tıklanınca direk adrese götürmesi lazım
en çok hırvatistan ve sırbistan hakkında bilgi almak için geliyormuş insanlar siteye, gugıl öyle rapor verdi. bense hırvatistan hakkında yazmayı bırakmıştım. oysa ki şuralar buralar benimmiş sanki buralar gibi hissettiğim ender yerlerdendi...
dubrovnik hariç
her turist akım ve yığınına uğramış yerlerde olduğu gibi burada da hırvatistanın geneline kıyasla daha bi sömürücü tutum, daha bi sie turist karşılaması var. abartmayayım öyle çok rahatsız edici değil aslında, ama işte genel izlenimden sonra saksısındaki domatesini veren teyzeden sonra burası daha farklı geldi bana
ama güzel şehir, iyi korunmuş surların içi. dışını hatırlamıyorum açıkcası normal yazlık sitelik diye aklımda kalmış ama o kadar...
biz rezervasyon falan yaptırmadan direk gitmiştik, kimisi de bulduğumuz bir yere çadır kurarız modundaydı ama sezon sonu hava iyi serinleyebiliyormuş.
epey popüler bir yer dubrovnik nedense. sezon sonu eylül olmasına rağmen pansiyon tarzı yerler doluydu. galiba turizim ofisi epey yardımcı olmuştu oda bulmak konusunda ama biz sokakta karşılaştığımız odaistiyormusunuzgençlerci'den bulduğumuz yeri tercih ettik,galiba merkeze daha yakındı, ya da sallıyor da olabilirim. neyse şansa süper bi tavan arası evde kaldık. zaten sur içinde neredeyse tüm binalar güzel, taş, eski...
yağmur sonrası güneşli güne uyanmak ne güzel bir duygu...
hırvatistan benim için özel; en güzel yazlarımı geçirdiğim, altını üstüne getirdiğim en eğlendiğim, en abuk yerlere çadır kurup mesela uyanınca kendimizi otelin bahçesinde bulduğumuz, en şirin arabalara rasladığım, neredeyse hep güzel anılarımın olduğu bir ülke. bi tek krk a kadar gidip dah yukarı rijekaya geçememek içimde kaldı.
belki böyle hatırlıyor olmamın nedeni oraya son gidişimden sonra da hayatımda işlerin pek düzgün gitmeyişidir... gidip elimi yüzümü taşına toprağına mı sürsem ne yapsam bu dönemi üstümden atmak için...
Generalabonnement diye bir şey var isviçre demiryollarının cüzdan yiyen tarifeerine çözüm olarak sunduğu. hepi topu bir ucundan öbür ucuna 4 saatlik bir ülke olduğu için trenle günü birlik her bir şehrine ulaşabiliyorsunuz neredeyse. fransız tarafından italyan tarafına geçmek sıkıntılı biraz sadece, dağların üstünden yol geçirmeye üşenmişler orada, bern miydi basel miydi neyse başka bir şehir üzerinden aktarma yapmak gerekiyor illa trene binip gideceğim derseniz.işte bu namı diğer GA şu ödeme günlerinde içimi çok yakmakta. öğrenci indirimli aylık 210 frank... ve ben şu ara neredeyse zürih içinde bile toplu taşıma kullanma gereksinimi duymuyorum. içim acıyor yani öderken :)
ayrıca... o değil de... -çok seviyorum bu lafı,tam alakasız konuya geçirmelik- yılların capi sun ını (evet, doğrusunun capri sun olduğunu buraya gelince öğrendim) capri sonne olarak bulmak da pek itici sanki?
capri sonne ne ya, ne gereksiz..kapri güneş dedik mi ki biz? demedik, ilkokuldan itibaren capi san dı o bizim için. sevmesem de paketi ayırdediciydi yeterince
Ben bir bitim Kanatlarım var benim Uçmaktan korkmam
Yüksekten bir şey gözükmez Aşağıda ise bir şey yok
tüm gün kudret kurtçebe dinleme isteği içimde.. beat ya da aptal kutusunu bulamadım internette ama en güzel tek başına yorumu onda değil mi? http://fizy.com/#s/1v3ew5
Wednesday, August 10, 2011
"yaza yaza yükselmek, yüksele yüksele ermek, var olmaktan ziyade sahip olmak isteyen huzursuz yanım."
facebook üzerindeki şu gereksiz oyunlardan birine burada katılmak istedim. kopi-peyst olarak şu:
"Bu hafta Ulusal Kitap Haftası imiş. Kural şu imiş: En yakınındaki kitabı al. 56. sayfaya git ve 5. cümleyi statüne yaz. Kitabın ismini verme. Bu kuralları da statüne kopyala."
elimi attığım ikinci kitaptan beşinci cümle ise sayfanın son ve en kısa cümlesine denk geliyor
" je engporiger eine aktivkohle ist desto grösser ist E0"
of almanca, tükettin beni..
almanca ana diliniz değilse kasmayın almanca eğitim için diye öneririm.çok gereksiz.. lisede öğrenin yeter sonraki seviyelerde sadece işkence bu cümlelerin içinden çıkmak. gözünü sevdiğimin ingilizcesi
ilk başta sırf brokoliyle vurdu film beni, sonra eskinin glamcisini bugünün indiesi hoşuma gitti (şii en buluu cular galiba bunlar) sonra da izledim işte ne çıkacak diye brokoliyle başlayıp brokoliyle biten bu filmi. son hikayeden sıkılsam da sonunda brokoliye bağladıklarından az buçuk olur seviyeye geldi gözümde
boş film sanıp beklediğinden farklı çıkınca insan beğeniyor galiba. acoustic denen filmden bahsediyorum. detaylarını bilmiyorum filmin, ama bana pastel music sponsorluğunda çekilmiş gibi geldi müziğin türünden dolayı. bi de bir yerde adı da geçiyor olabilir miydi?.. emin değilim
evet, zürihe geldim ve sıkıldım,sonra film izledim ve beynim uyuştu-dışarı çıkmaya mecalim kalmadı akşam. bir de alkol almayasayım var gece aburcuburlamalarını da yasaklıyorum kendime. soda içmeye uyuşuk beyinle katılmak gereksiz geldi. uyuyayım ben iyisi miç. uzatmayayım lafı, film hakkında bu kadar işte, 3-5 kısa filmden oluşan bir anlatı...sayfayı koreye adamak gibi bir niyetim yok zaten,öyle üst üste denk geldi ama bunu da yasaklıyım kendime. biraz bakınmıştım gitmeden önce, o oppa'layan tipler çok korkutucu, gezi yazılarına isviçreye falan geri dönmeli.kime ne elin çekiğinin buroccolisinden :)
.jpg)
