isviçre'den geçerken

geçiyor isviçre camdan

güneşli bir akvaryumdan

geçen bir balık gibi,

çok renkli bir balık.

bakıyorum vagonumdan

kederli

alaycı

öfkeli biraz da alık

bakıyorum vagonumdan

not alıyorum

isviçre üstüne doğru yanlış bildiklerimi

gördüklerime katarak

hava ne soğuk, ne sıcak,

burda her şey böyle galiba, gülüm

ne soğuk, ne sıcak,

ne serin, ne ılık

ayarlı bir saat

markası ünlü bir kol saati…

isviçre oyuncak bir memleket

dev dağlarla karışık.

dev dağlar gülüm,

çocukluğumun dağları

tobler çikolatasının.

uzaklardan gelen sütlü bir tat ağzımda

ve çocukluğumu hatırlamanın kederi

düğümlendi boğazımda.

ve işte göller, gülüm,

turist dergilerinin kapak gölleri,

kaymak kağıt üstüne pırıl pırıl,

telleri, duvakları, yalçın yamaçlarıyla,

şaşırıyorsun baskının güzelliğine.

isviçre, bir yandan da, gülüm,

benziyor yastık yüzüne,

çivitli, ütülü, danteleli,

yeni de geçirilimiş

yani bir insan başının ağırlığı

çukurlaştırıp kırıştırmamış henüz.

isviçreyi, bilirsin, gülüm,

dilsiz kasası, derler,

bir yerlerden, bir şeylerden kaçırılan paraların.

bir de gülüm,

casuslarla boz inekler işi var.

sere serpe gelişmiş inekler casuslar,

isviçre tarafszlık cennetine girdi gireli.

casuslar boy boy

ve çeşitli milletlerden olmalı

ama hepsi bir boy boz ineklerin

hepsi isviçreli

fransaya yaklaşıyoruz .

karşımda bir kız

polis romanı okuyor.

güneş, pembe derisini hafifçe soymuş,

at kuyruğu saçları yapağıdan,

gözlerinde tatlı tatlı gökyüzü,

wilhelm tell elmayı yanaklarına koymuş

bakıyorum isviçreye vagonumdan,

şehirleri cansıkıcı olmalı

belki sanatoryomları eğlencelidir.

yaşamak ister miydim

şu gördüğüm yerlerde

şu saygıdeğer adamların arasında

doksanımdan sonra belki…

niye böyle şeyler yazdım isviçre için?

belki kıskandığımdan

kanlı çölün ortasındaki küçük bahçeyi

çiçekleri küçük bahçenin,

çiçekleri biraz da,

çölde akan kanımızla sulanmadı mı?

sulanmıyor mu?

ve rahat, karlı gecelerinde isviçrenin

yıldızları biraz da

göz yaşlarımızla yıkanıp yanmıyor mu?

girdik fransaya, gülüm,

değişti evler, hava, adamlar.

işte kıvır kıvır

körpe kıvırcık salata gibi,

yıkanmamış, hatta çamurlu,

fransa toprağında bahar…

mayıs 1958

n. h.

daha da bir şey diyemem sanırım isviçre üzerine. denilecekler denmiş bir şiirle. üstelik sadece trenle fransaya geçerken. 

cenevre pembesi

valla bak... var böyle bir renk.. var bu renkte bir şehir, dağlarında pembe inekleri sularında da asil kuğularıyla...

arada kaldım tam arada

" yabancı bir ülkede yaşamanın birinci icabı insanın en aşina olduğu şeye, ismine yabancılaşmasıdır." 

"ne vakit bir yabancı bir başka yabancıyla ikisine de yabancı olan ortak bir dilde sohbet etmeye kalksa, konuşmalarının en iyi tarafı budur işte. içlerinden biri bir kelimeyi bulamadığında, öteki de bulamaz nasıl olsa."

gibi... ama daha da eğlencelisi kitabın, üstelik türkçe versiyonunun pestalozzi de önümde belirivermesidir. isim olayı benim de acımdır...

" kim gerçek yabancı- bir ülkede yaşayıp başka bir yere ait olduğunu bilen mi yoksa kendi ülkesinde bir yabancı hayatı sürüp, ait olacak başka bir yeri de olmayan mı? "