bazen çok güzel özet geçmekte cem dinlenmiş.
ankaraya en son üniversitenin başlarında gitmiş olsam da genel anlamda pek bir şey değişmemiş gibi. yukarıdaki gibi tek önemli değişim melih gökçek in gözlük çerçeveleri belki..
yok ama o kadar değildir. çok şeker bir grup var imiş orada, küf diye, şenlendirmişler ortalığı az biraz
öyle.. sevdim işte,çok da fazla diyebileceğim bir şey yok. istanbul sokak ta gördüm paylaşmak istedim. istedim ki daha fazla insan bilsin. daha fazla insan sokakları önemsesin. daha renklensin sokaklar,street art/guerilla art artsın, ve insanlar gülümseyerek baksın bunlara.. ve artık caddelerde devasa eller/ünlü yemekler dışında bir şeyler de olsun
bu arada, zürihte de koooccaman bir sapan var. etrafında döndüm ettim (sürekli gittiğim kütüphanenin orada) benim yanlış anladığım bir san'at eseri dedim ilk başta ama yok bildiğin düz sapan. sadece devasa boyutta. isviçreli bilim adamları ilk insanı uzaya bu şekilde yollamış hissi veriyor bana.
konuyu yine sarkıttım ya, oysa o karikatürden şu şarkıya bağlamak istemiştim, kısmet değilmiş. daha fazla lafı uzatmadan özet geçeyim "bazen aklımdan geçiyor, insanlar olarak ana sorunumuz şu mu, sevilmemek-sevilmediğini sanmak mı ki de böyle agresifleşiliyor, çirkef-çirkinleşiliyor..." diye ve bitsin ve ben adsorpsiyonuma sabahlamama devam edeyim. tez hocam beni sevseniya?...
****
ilginç bir şey diyeyim mi? demin sokaktan anıra anıra bir eşek geçti?! okulda dersliğin önünden geçen iki deveden sonra tamam olaylara o kadar çok şaşırmıyorum ama saat gece bir!?
No comments:
Post a Comment